عارف متشکریم!

در یکی دو ماه گذشته کمتر رسانه‌ای بود که نقبی به رقابت بر سر کرسی ریاست مجلس دهم نزده باشد و البته تمامی آنها هم از ظن خود، یار یکی از دو گزینه احتمالی بودند.

برخی با اشاره به تفاوت سلیقه مردم از انتخابات مجلس نهم تا مجلس دهم، از تقاضای «تغییر» از سوی مردم سخن گفته و بر تنور تغییر سرنشین کرسی ریاست می‌دمیدند. برخی به تفاوت سوابق مدیریتی عارف و لاریجانی مشغول بوده و یکی را بر دیگری رجحان می‌دادند. برخی به استناد اینکه کدام جناح در مجلس دهم اکثریت را دارد، کرسی ریاست را سهم این جناح قلمداد می‌کردند. برخی با یادآوری از خود گذشتگی عارف در انتخابات ریاست جمهوری ۹۲، بر این باور بودند که او دیگر نباید به دلایلی همچون نمایش بلوغ سیاسی در کشور و استحکام پایه‌های دموکراسی بار دیگر از خود گذشتگی کند؛ برخی طلبکارانه کرسی ریاست را حق او می‌دانستند. برخی اصولگرایان معتدل حاضر در لیست امید را به بی‌وفایی متهم می‌کردند که با وجود رای آوری از سوی این لیست، به جرگه حامیان ریاست لاریجانی پیوسته‌اند و ….

اینکه در میانه این تحلیل‌ها، عارف برای احقاق حق خودش به عنوان منتخب اول تهران نامزد ریاست شد، یا بر اساس برخی تحلیل‌های رسانه‎های منتقدش بنا بر استدلال‌های حامیانش به این رقابت هل داده شد؛ را هیچ کس جز خود او و خدایش نمی‌داند. پیشاپیش بر هر گونه "کری خوانی" سیاسی و "من می‌دانستم و ما می‌دانستیم که او رای ندارد" و … هم باید خط بطلان کشید؛ چرا که اگر او شانس ریاست نداشت؛ همین رسانه‌های منتقد و حتی بعضا موافق بر سر خوان تحلیل تفاوت ریاست او و لاریجانی نمی‌نشستند و غالبا پیشاپیش روضه نمی‌خواندند که وای اگر عارف رئیس شود، چه می‌شود یا چه نمی‌شود….

فارغ از همه این تجزیه تحلیل‌های سیاسی و رسانه‌ای، جا دارد از محمدرضا عارف تشکر شود. او نه تنها نق-نق‌های برخی حامیانش و غر-غرهای برخی منتقدانش را به جان خرید و خودش را در مظان رای نمایندگان قرار داد که به همه ناظران نیز نشان داد که می‌توان در عین «رفاقت»، «رقابت» کرد. در طول ماه‌های اخیر که او منتخب تهران شده است، هرگز نه به نیش و کنایه و نه با ایما و اشاره، اهانتی به رقیب نکرده و همواره از او به نیکی یاد کرد. او همان مشی‌ای را در پیش گرفت که عبدالله نوری در رقابت با ناطق نوری در انتخابات هیات رئیسه مجلس پنجم، پیشه کرده بود. نجیبانه نامزد شد، پهلوانانه رقابت کرد و اخلاق‌مدارانه به نامزد پیروز تبریک گفت.

قابل پیش بینی است که برخی در روزهای آتی برای او نسخه بپیچند که "بهتر بود نامزد نمی‌شدی و …." ولی عارف با حضور در این رقابت هم وزن خود را سنجید و هم به حامیان و منتقدانش «واقع گرایی» را نشان داد.

نسرین وزیری /خبرانلاین