۲۰۰ کرسی مجلس برای اصلاح‌طلبان است
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اخبار یزدی ها( یزدی نیوز) با نزدیک‌شدن به زمان برگزای انتخابات اسفند فهرستهای مختلفی با حضور چهره‌های عالم سیاست منتشر می‌شود. دراین میان بحثی که باید به آن توجه شود جریان‌شناسی گروه‌های سیاسی در انتخابات اسفندماه است. اینکه چه گروه‌هایی شانس بیشتری دارند، دلایل پیروزی آن‌ها چه عواملی می‌تواند باشد، تندروها و افراطی‌ها چه جایگاهی در فضای سیاسی کشور دارند و البته توجه به‌این نکته که اقبال جامعه به‌سمت کدام طیف است. داریوش قنبری فعال سیاسی اصلاح‌طلب دراین گفت‌وگو تحلیل خود را از انتخابات اسفندماه بیان کرده است.
فکر می‌کنید که در جریان انتخابات اسفندماه کدام‌یک از جریان‌های سیاسی در فضای انتخاباتی تاثیرگذار هستند؟
درمجموع جریان‌های فعال در انتخابات اسفند ماه به‌نظرم همان دو جریان سنتی اصول‌گرا و اصلاح‌طلب هستند که می‌توانند تاثیرگذار باشند و خارج از این دو جریان بعید می‌دانم که جریان دیگری بتواند در انتخابات حضور تاثیرگذار داشته باشد. قطعا انتخابات اسفندماه با حضور جریان‌های سنتی از دو طیف اصلاح‌طلب و اصول‌گرا که در ادبیات سیاسی کشور و آرایش سیاسی کشور جا افتاده‌اند برگزار می‌شود.
و با وجود این کدام یک از این دوجریان می‌توانند برنده رقابت انتخاباتی اسفندماه باشند؟
در شرایط فعلی آنچه که ارزیابی بنده است، این است که اصول‌گراها به‌لحاظ پایگاه اجتماعی در موقعیت ضعیفی قرار دارند و برعکس آن‌ها، اصلاح‌طلبان در موقعیت بسیار مطلوبی قرار دارند. از طرف دیگر برای پاسخ به سوال شما باید بگویم که موقعیت مطلوب اصلاح‌طلبان درمجموع باعث شده است که اصول‌گرایان واکنش‌های متفاوتی نسبت به‌این پایگاه اجتماعی وسیع و گسترده نشان بدهند. بعضی از اصول‌گرایان روش تخریبی را در ارتباط با اصلاح‌طلبان در پیش گرفته‌اند و صحبت از این کرده‌اند که اصلاح‌طلبان نباید در انتخابات اسفندماه حضور داشته باشند و به‌نوعی می‌خواهند که ازطریق نفی رقیب خودشان به‌تنهایی در انتخابات حضور پیدا کنند، دراین میان عده‌ای دیگر مدام از این صحبت می‌کنند که اصلاح‌طلبان نباید در انتخابات شرکت کنند چراکه ردصلاحیت می‌شوند. به‌طور کلی آن‌ها می‌خواهند که در جریان اصلاح‌طلبی نا امیدی ایجاد کنند. اما باید به‌این نکته توجه کنیم که این رفتارها ازسوی اصول‌گرایان نشان از آن دارد که قدرت اجتماعی اصلاح‌طلبان درمقابل اصول‌گرایان برتر است و همین امر سبب شده است که اصول‌گرایان به‌دنبال نفی اصلاح‌طلبان باشند. اما واکنش دیگری که از طرف اصول‌گرایان در مجلس نشان داده شد، این بود که حد نصاب حداکثر ۲۵درصد را به ۲۰درصد تقلیل دادند و این موضوع نشان از این دارد که آن‌ها حتی ۲۵درصد آرا را هم ندارند و دنبال این هستند تا با چنین امکانی بتوانند در حوزه‌های انتخابی خود رأی بیاورند.
در رابطه با این موضوع امیدواری آن‌ها ناشی از چیست؟
شاید آن‌ها امیدوار به‌این هستند که با این کار وقتی که اصلاح‌طلبان گزینه‌های متعددی را داشته باشند، آن‌ها هم بخواهند با گزینه‌های واحد در حوزه‌های مربوطه حضور پیدا کنند و از این طریق بتوانند شاید اکثریتی را داشته باشند. اما قطعا و یقینا اگر چنین اتفاقی بیفتد آن‌ها اکثریت را نخواهند داشت و اینکه حد نصاب را از ۲۵درصد به ۲۰درصد کاهش داده‌اند نشان می‌دهند که وزنه خودشان را زیر ۲۵درصد ارزیابی می‌کنند.
یعنی معتقدید که اصول‌گرایان در جامعه و میان مردم وزنه سنگینی برای رای‌آوری ندارند؟
من تحلیلم این است که در شرایط فعلی حدود ۸۰درصد افراد جامعه یا بیش از هفتاد‌درصد مردم‌درصد نظرشان به‌سمت اصلاح‌طلبان است. از این لحاظ اصلاح‌طلبان پایگاه اجتماعی وسیع، گسترده و بی‌نظیری دارند. چنان که انتخابات در شرایط برابر برگزار شود، به‌این معنا که فرصت مناسبی برای رقابت به اصلاح‌طلبان داده شود، معتقدم که قطعا و یقینا برنده انتخابات اسفندماه اصلاح‌طلبان هستند.
فکر می‌کنید اصلاح‌طلبان چه تعداد از کرسی‌های پارلمان را از آن خود کنند؟
به نظرم آن‌ها می‌توانند بیش از ۲۰۰ کرسی مجلس را در انتخابات از آن خود کنند.
در صحبت هایتان راجع به آرایش انتخابتی جریان‌های سیاسی اشاره‌ای به مستقلان و اعتدالی‌ها نکردید. این دو طیف را چگونه تحلیل می‌کنید؟
اعتدالی‌ها به‌هرحال همراه با اصلاح‌طلبان هستند. من اعتدالیان را جدا از اصلاح‌طلبان ندیده‌ام و آن‌ها را هم همراه با اصلاح‌طلبان دیده‌ام. فکر می‌کنم اعتدالیان هم درمجموع جزو چهره‌های اعتدالی هستند. اعتدالی‌ها اگر معتقد به جریان اصلاح‌طلب هستند که به‌هرحال اصلاح‌طلب شناخته می‌شوند و اما اگر معتقد به جریان اصول‌گرا باشند هم بیشتر نظرشان به‌سمت عقلای اصلاح‌طلبان است.
و افراطیون اصول‌گرا چه جایگاهی دارند؟
در مجموع افراطیون جریان اصول‌گرا شانسی برای همراهی معتدلین جریان خودشان ندارند. به‌خصوص با توجه به مسائل و مشکلاتی که از گذشته بین آن‌ها شکل گرفته است. و همایش‌های بی‌نتیجه‌ای هم که برای وحدت برگزار کرده‌اند، من بعید می‌دانم که آن‌ها بتوانند با همفکران معتدل‌های اصول‌گرا ائتلاف کنند و همراهی مناسبی در انتخابات سال‌جاری داشته باشند. اما به‌طور کلی قطعا معتدلین هم در انتخابات اسفندماه در کنار اصلاح‌طلبان هستند. اما مستقلان در هر مجلسی به‌نظرم حدود ۲۰ تا ۳۰ نفر مستقل واقعی وجود دارد.
با وجود این تحلیل شما از فهرست مشترک اعتدالی‌ها و مستقلان که به‌تازگی منتشر شده است چیست؟
این‌ها به‌نظرم فهرست‌هایی است که افرادی که در آن حضور دارند درمجموع شانسی برای اینکه اصلاح‌طلبان آن‌ها را در فهرستشان جای دهند ندارند و به‌این شکل به‌نوعی می‌خواهند از نام اعتدال‌گرایی استفاده کنند.
پس یعنی اعتدال‌گرایان فهرست مستقل می‌دهند؟
بعید می‌دانم که اعتدال‌گرایان فهرست مستقلی بدهند. نماینده جریان اعتدال دولت است و دولت هم به شکل تشکیلاتی فعالیت انتخاباتی ندارد و حامیان دولت هم اصلاح‌طلبان هستند و آن‌ها هستند که فعال انتخاباتی هستند. بنابراین حامیان جریان اعتدال همان اصلاح‌طلبان هستند و فهرست معتدلین هم از درون فهرست اصلاح‌طلبان شناخته می‌شوند.
آیا چهره‌هایی مانند علی مطهری یا رسول منتجب نیا و تعدادی دیگر که در فهرست مستقلان و اعتدالیون قرار گرفته‌اند جایی در فهرست اصلاح‌طلبان نداشته‌اند؟
باید ببینیم آن‌هایی که فهرست داده‌اند چه افرادی هستند. آیا خواسته‌اند از نام چنین افرادی استفاده کنند یا نه. معمولا در انتخابات این اتفاق می‌افتد که افرادی که در فهرستهای دیگر بازی‌شان نمی‌دهند، می‌روند از چهره‌ها استفاده می‌کنند و خودشان را در کنار افراد مطرح و شناخته‌شده قرار می‌دهند که آن‌ها هم دیده شوند.
بهار
۲ دیدگاه
به همین خیال باشید، ملت انقلابی جواب ۲ سال دروغ را به اصلاح طلبان خواهند داد.
جواب۸ سال غارت و دزدی و چپاول و سرکوب جوانان رو کی میخواد بده!