نگرانی تندروها از پایگاه اجتماعی اصلاح‌طلبان

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی یزدی نیوزاصولگرایانی که به نظر می‌رسد از حضور دوباره یک مجموعه قدرتمند اصلاح‌طلب احساس ترس کرده‌اند. مجموعه‌ای که البته هنوز در فضای مدنی معنا کرده و پایش تا رسیدن به قدرت رسمی فاصله فراوان دارد. اصولگرایان برای حمله به تشکیلات جدید «اتحاد ملت» دلایل حقوقی چون انحلال سال‌های قبل «جبهه مشارکت» را عنوان می‌کنند که اکنون برخی از اعضای آن ردای حزب جدید را بر تن کرده‌اند. اما نا گفته پیداست که زیر تمام این توجیهات حقوقی، دلایل سیاسی شفافی خوابیده که مهمترین آن از میدان خارج کردن یک رقیب قدر برای تضمین ماندن در قدرت است.

به گزارش خرداد؛ روزنامه کیهان با تیتر «وطن‌فروشان فتنه ۸۸ با نقاب جدید آمدند» خبر برگزاری اولین اجلاس حزب «اتحاد ملت» را بازتاب داده است. بازتابی که در آن کیهان به اینجا می‌رسد که «ارتباط راهبرد سیاسی کاخ سفید برای فضای داخلی ایران و سربرآوردن احزابی مانند اتحاد ملت، موضوعی است که نمی‌توان و نباید به سادگی از کنار آن گذشت.» معنی حرف روزنامه کیهان آنقدرها شفاف و روشن هست که نیاز به تفسیر نداشته باشد. با این وجود رسانه‌های نزدیک به جریان تندروی اصولگرا از  بیان صریح این تفسیر، یعنی درخواست برای تعطیلی این حزب تازه تاسیس هم چشمپوشی نکرده‌اند.

خبرگزاری تسنیم همزمان با روزنامه کیهان در مطلبی با عنوان «راه‌اندازی حزب براندازان؛ کاملاً شیک و شبه‌قانونی» تمام حرف دل اصولگرایان را در یک جمع‌بندی خلاصه شده می‌زند و تاکید می‌کند: «آزموده را آزمودن خطاست؛ اکنون که پروانه فعالیت این حزب صادر شده است و مقامات وزارت کشور و کمیسیون ماده احزاب اصرار دارند این کار، طبق روال قانونی انجام شده است، برخی کارشناسان امید دارند که طبق همین قانون پروانه حزب مذکور طی مدت کوتاهی از تاسیس توقیف شود.»

اصولگرایان از همان ساعات اولیه صدور مجوز این حزب، حمله به آن را با اسم رمز «بدل جبهه مشارکت» آغاز کردند و گفتند که طبق قانون این مجموعه باید تعطیل شود. آنها هیچگاه اما در موضع‌گیری‌های خود به ماده قانونی که به موجب آن تعطیلی حزب «اتحاد ملت» توجیه حقوقی پیدا می‌کند، اشاره نکردند. آنها صرفا می‌گویند که چون برخی از اعضای این مجموعه از اعضای سابق جبهه مشارکت هستند و به دلیل اینکه این جبهه به حکم دادگاه «منحل» اعلام شده، اعضای آن هم نباید اجازه فعالیت داشته باشند. حال معلوم نیست این استدلال به پشتوانه چه قانونی است. 

درباره زوایای حقوقی و بهانه‌های بی پشتوانه اصولگرایان مسایل متعددی می‌توان گفت. اما مشخص است که اصل قضیه چیز دیگری است؛ ترس از حضور رقیبی قدرتمند در میدان رقابت. 

این ترس در حالی در دل اصولگرایان تندرو ریشه دوانده که حزب اتحاد ملت هنوز حتی گام‌های ابتدایی را هم برای حضور در قدرت بر نداشته است. تندروها در ماه‌های اخیر به وضوح هراس خود را از پیدا جایگاه یافتن احزاب اصلاح‌طلب نشان داده‌اند. از جریان بازگشایی خانه احزاب و انتخابات دبیرکل آن هنوز زمان زیادی نمی‌گذرد. جایی که کم بودن تعداد تشکل‌های اصولگرا و دست پائین داشتن آنها کار را به جایی رساند تا با بر هم ریختن بازی انتخابات نهایتا نگذارند سرنوشت خانه احزاب به یک روند دموکراتیک سپرده شود. روندی که کم بودن وزن آنها، تشکل‌های اصولگرا را تنها تبدیل به یک بازنده می‌کرد. بنابراین تنها راه نجات این طیف آن بود که این بازی را به هم بریزند و شیوه‌های دیگری در پیش گیرند.

اصولگرایان در حالی که خود را به عنوان طیف منتخب اکثریت جامعه تبلیغ می‌کنند، همزمان راه را نیز بر رقبا می‌بنند. این تضادی است غیر قابل کتمان. جریان اصولگرا و خصوصا طیف تندروی آن اگر امکان پیروزی بر رقبای اصلاح‌طلب را داشت به هیچ عنوان از یک رقابت تمام عیار با آنها در معرض آرای عمومی فرو گذار نمی‌کرد تا بدین ترتیب نشان دهد واقعا در میدان مبارزه «چند مرده حلاج است.»

آنها حتی بعد از انتخابات سال ۸۸ سعی کردند تا مجموعه‌های «بدلی» را با عناوین مختلفی به جای نمایندگان سیاسی جریان اصلاح‌طلب جا بزنند. تاکتیکی آنها اما نهایتا با شکست مواجه شد و اکنون ظهور مجموعه‌هایی چون «اتحاد ملت» یک بار دیگر اصولگرایان را از رودرویی جدی‌ با آرای عمومی ترسانده و آنها تلاش می‌کنند تا جای ممکن همان خاطره رقابت‌های مجلس هشتم و نهم را برای مجلس بعدی تکرار کنند.