نایب رییس انجمن کاشی و سرامیک کشور: نبود برنامه‌ریزی صادراتی چالش عمده صنعت کاشی کشور است

 

وی با بیان این که  در بهترین شرایط اقتصادی سرانه مصرف کاشی در کشور در حدود چهار متر مربع است، اظهار می‌کند: البته با توجه به رکود اقتصادی مصرف داخلی به شدت کاهش یافته است که توقف ساخت و ساز خصوصاً در بخش مسکن مهر نیز مزید بر علت شده به طوری که کارخانجات به اجبار ظرفیت تولید خود را کاهش داده‌اند. 

 

وی خاطرنشان می‌کند: البته زمانی که در رکود به سر نمی‌بردیم نیز حدود ۴۰ درصد تولیدات این صنعت به صادرات اختصاص پیدا می‌کرد. 

 

شریف‌فرد به تاثیر تحریم‌های موجود بر بازار صادارتی این محصول کشورمان اشاره می‌کند و می‌گوید: هر چند تحریم‌ها در امر صادرات اثر‌گذار بوده است اما از سوی دولت هم برنامه‌ریزی اساسی و درستی برای صادرات وجود نداشته است. 

 

به گفته وی، نبود رایزن اقتصادی در بسیاری از کشورهای جهان از مهمترین معضلات صنعت کاشی و سرامیک است و‌ با وجود تلاش‌های انجام شده در بدنه صنعت کاشی و سرامیک کشور برای توسعه صادرات، به دلیل نبود رایزن اقتصادی و نبود زیرساخت‌های مناسب، به اندازه کافی اهداف ایده‌آل در بحث توسعه صادرات کاشی و سرامیک محقق نشده است. 

 

وی اضافه می‌کند: نداشتن تفاهم‌نامه معادلات تجاری با کشورهای همسایه که باید از اقدامات دولت باشد باعث شده حقوق و عوارض گمرکی برای ایران نسبت به کشورهای دیگر حتی در صادرات برای کشورهایی همچون عراق و سوریه افزایش یابد. 

 

شریف‌فرد ادامه می‌دهد: از طرفی عراق و سوریه نیاز به بازسازی کامل دارد و با برنامه‌ریزی می توان بازار این کشورها را تصاحب کرد و تمام مشکل کاشی و سرامیک کشور را حل کرد ولی متاسفانه علی رغم جلساتی که با دولتی‌ها در این زمینه داشتیم تاکنون کار خاصی انجام نشده است. 

 

وی با بیان این که از دیگر مشکلات این صنعت هزینه‌های بالای حمل و نقل است، می‌گوید: این موضوع قدرت رقابت با دیگر رقبای خارجی را از صنایع کاشی کشورمان گرفته است.

 

به گفته نایب رییس انجمن کاشی و سرامیک کشور، همچنین در گذشته دولت مشوق های صادراتی برای تولید‌کنندگان در نظر می‌گرفت که برای اهالی صنعت و تولید دلگرم‌کننده بود ولی در حال حاضر نه تنها از مشوق‌ها خبری نیست بلکه بخشنامه‌هایی به تولید کنندگان زده می‌شود که عملا موجب دلسردی آنها می‌شود و به عوامل بازدارنده صادرات تبدیل شده‌اند.

 

این مسئول در این مورد به عنوان مثال می‌گوید: هنوز اقدامی برای همکاری بین بانک‌های ایرانی و کشورهای همسایه در زمینه گشایش اعتبار صورت نگرفته است و در صورتی که صادر‌کنندگان اجناس خود را با ارز خارجی بفروشند، امکان انتقال وجه وجود ندارد. 

 

وی در مورد دیگر مشکلات این صنعت در کشور تصریح می‌کند: مشکلات بانکی، مالیاتی، آب، برق، گاز و تامین اجتماعی از جمله مهمترین و جدی‌ترین مشکلاتی هستند که با آن دست و پنجه نرم می‌کنیم و دولت در شرایط بحرانی کنونی از خود نرمشی دراین زمینه‌ها برای بهبود شرایط صنایع انجام نمی‌دهد. 

 

شریف‌فرد فعالان صنایع کاشی را به کسی مانند می‌کند که دست  او را بسته‌اند و به دریا انداخته‌اند و می‌گویند شنا کن، اظهار می‌کند: نرخ سود بانکی در ترکیه بین ۴ تا ۶ درصد و تعداد رایزن‌های اقتصادی آن در برخی از کشورها قابل قیاس با رایزن‌های اقتصادی ایران نیست ولی بعد از ما انتظار رقابت با این کارخانه‌ها که در این سطح حمایت دولتی می‌شوند را دارند. 

 

وی در بخش دیگری از سخنانش متذکر می‌شود: بر اساس بررسی‌های صورت گرفته‌ی اقتصادی، حداقل ۳۰ درصد از یزدی‌ها با صنعت کاشی و سرامیک گره خورده است که جمعیتی بالغ بر ۳۰۰ هزار نفر می‌شود. 

 

شریف‌فرد می‌گوید: معادن خاک استان، صنایع جانبی از قبیل صنایع بسته‌بندی، لعاب‌سازی، گلوله‌های سرامیکی و صنعت حمل و نقل از جمله مواردی هستند که به صورت غیر مستقیم با صنعت کاشی و سرامیک در ارتباط هستند و در صورت تعطیلی این صنعت، تمامی آنها نیز تعطیل خواهند شد. 

 

وی با بیان این که به صورت میانگین کارخانه‌های کاشی یزد با ۷۰ درصد ظرفیت خود کار می‌کنند، اظهار می‌کند: کارخانه‌هایی داریم که با ۵۰ درصد کار می‌کنند و کارخانه‌هایی هم هستند که با ۱۰۰ درصد ظرفیت خود کار می‌کنند. 

 

نایب رییس انجمن کاشی و سرامیک کشور از فعالیت ۷۶ واحد تولیدی استان در این صنعت خبر می‌د‌هد و می‌گوید: البته در حال حاضر سه واحد با مشکلات قابل توجه روبرو هستند که امیدواریم مشکلاتشان حل شود ولی در نهایت آینده این صنعت بستگی به حمایت یا عدم حمایت جدی دولت دارد و با مدیریتی که در بخش خصوصی وجود دارد امیدوارم بر این مشکلات غلبه کنیم. 

 

وی یکی از این مشکلات را قیمت ارز می‌داند و می‌گوید: در چند ماه اخیر بسیاری از کارخانه‌ها برخی مواد اولیه و دستگاه‌های خود را به صورت چک از خارج خریداری کردند و این تفاوت قیمت اخیر باعث ایجاد مشکلات عظیمی برای آنها شده است. 

 

شریف‌فرد در پایان به عنوان نمونه خاطرنشان می‌کند: برای مثال نرخ یورو در ابتدای سال ۹۶، ۴۱۱۰ تومان بود اما نرخ آن در ابتدای سال ۹۷ به ۶۰۲۰ تومان رسید و این ۴۵ درصد افزایش قیمت به معنی ضرر ۴۵ درصدی تولیدکنندگان است. 

 

 

منبع:ایسنایزد