«از میانِ شیشه از میانِ مه» اولین کتابِ علی خدایی‌(1337) نویسنده‌ی اصفهانی است که برای نخستین بار در سالِ ۱۳۷۰ منتشر شد و این داستان‌نویسِ را به ادبیاتِ ایران معرفی کرد.

سال‌ها نایاب‌بودنِ این کتاب و شهرتِ بیشترِ داستان‌های‌اش که در بسیاری از آنتولوژی‌های داستانِ ایرانی بازنشر شده بودند، خدایی را بر آن داشت که بعدِ بیست و پنج سال به انتشارِ مجدد این کتاب رضایت دهد.

جهانِ داستان‌های خدایی ترکیبی‌ست از حسرت‌ها و زمان و مُردگان. بسیاری از قهرمان‌های او ناگهان در هجومِ خاطرات، رنگ‌ها و بوها خود را باز می‌یابند و درگیرِ روایت می‌شوند. احساسِ امنیتی که از این جهانِ شاعرانه‌ برمی‌خیزد در عینِ دل‌ربایی حاوی تلخی زمان و آگاهی به کهنسالی‌ست. خدایی را یکی از مهم‌ترین داستانِ کوتاه ‌نویسان ایران در سی سالِ گذشته می‌دانند. طوری که مجموعه‌داستانِ «تمام زمستان من را گرم کن» او به عنوان بهتریم مجموعه‌داستان دهه‌ی هشتاد از سوی جایزه‌ی منتقدان و نویسندگان مطبوعات معرفی شد. خدایی پیش از این «کتاب آذر» را منتشر کرده بود.