تغییر سبک زندگی یزدیها از سنتی به ماشینی

به گزارش یزدی نیوزیاد خانه‎‎های بزرگ قدیمی و همسایگان نزدیک‌تر از قوم و خویش به خیر؛ روز و شب نداشت و در خانه‎‎ها همیشه به روی همسایگان باز بود.
همسایه‎‎ها در غم و شادی یکدیگر شریک بودند، زندگی‎‎ ساده و سنتی داشتند، زنان همسایه در کنار هم مراسم‎‎هایی مانند آش‌‌پزی را با شادی و نشاط برگزار می‌کردند، دختران به جای پیگیری آخرین مد روز با همدیگر درباره آشپزی و خانه‎‎داری صحبت می‌کردند، مردان هم با یکدیگر درباره مشکلات محله و همسایگان شور و مشورت می‌کردند.
اما این روزها با گسترش شهرنشینی و تغییر سبک زندگی افراد، خانه‌‌های بزرگ آن روزها جای خود را به آپارتمان‌‌های قوطی کبریتی داده است. روابط همسایگی این روزها برخلاف گذشته‌‌های نه چندان دور، رنگ باخته است و حتی بعضی همسایه‌ها نام همسایه خود را هم نمی‌دانند.

تغییر سبک زندگی از سنتی به ماشینی
«رضا سالاری» یک شهروند یزدی در این مورد می‌گوید: در گذشته، همسایه‌‌ها از غم و شادی یکدیگر خبر داشتند اما این روزها در بسیاری از محله‌‌ها می‎بینیم که همسایه از همسایه خود بی‎‌اطلاع است و حتی در بیشتر اوقات هم روشنفکرانه پاسخ می‎‎دهند که کنجکاوی در کار دیگران، کار خوبی نیست.
یک شهروند قدیمی یزد نیز اظهار می‎‎کند: وقتی به معماری قدیمی خانه‌‎ها در گذشته با دقت بنگریم متوجه خواهیم شد که مردم محله و همسایه‎‎ها به همدیگر اعتماد داشتند اما با رشد زندگی آپارتمانی، دیوار بی‌اعتمادی بین همسایه‌‌ها نیز بیشتر شده است.
«صفیه خواجه منصوری» می‌گوید: با توجه به ازیاد جمعیت و چشم و هم چشمی، بسیاری از ساکنان محله‌‌های قدیمی به محله‌های نو نوارتر شهر جابه‎‎جا شدند و این روزها حتی اسم و مشخصات همسایه خود را هم نمی‌دانند.
به گفته این شهروند، در گذشته وقتی فردی می‎خواست به مسافرت برود، زن و بچه و اموالش را به فرد صاحب‎‎نام و معتمد محله می‎‎سپرد تا در نبود او از خانه و اهل خانه نگهداری کند، اما هر چه زندگی به سمت ماشینی شدن پیش رفت، مهربانی و گذشت‎‎ در بین افراد، جای خود را به تردید و نامهربانی‎‎ داد و تلفن‎های همراه و شبکه اینترنت، جای همسایگان خوب را گرفت.
یک زوج جوان یزدی هم با اشاره به زندگی آپارتمان‌‌نشینی، می‌گویند: با تغییر زندگی مردم از سنتی به ماشینی، درهای چوبی قدیم جای خود را به درهای دارای ریموت‎‎ با چشم دیجیتال و دوربین مدار بسته داده است.
«علیرضا صادقی» و همسرش اظهار می‎‎کنند: دیگر زوج‎‎های جوان رغبتی به زندگی در خانه‎ها و محله‌های قدیمی ندارند و معتقد هستند که در فرهنگ خاص آپارتمان‎نشینی، همسایه‎‎ها باید سرشان در کار خودشان باشد.

روابط بی‌رنگ در آپارتمان‎‎نشینی
یک کارشناس اجتماعی می‌گوید: در قدیم نوع معماری خانه‌‌ها و محله‌ها به گونه‌ای بود که نزدیکی بیشتری میان همسایگان ایجاد می‌کرد. همسایه‎‎ها همدیگر را می‎‎دیدند و خیلی زود در شب‎‎نشینی در حیاط‌های بزرگ خانه‌ها، زمینه‎‎ساز جویا شدن از احوال یکدیگر را فراهم می‎‎کرد.
«سید رضا موسوی» اضافه می‌کند: با وجود این‌که تکریم همسایه در فرهنگ ملی و مذهبی کشورمان خیلی مورد سفارش است ولی به دنبال رشد فرهنگ آپارتمان‎‎نشینی و خلاصه شدن زندگی‎‎ها در خانه‎‎های کوچک امروزی، روابط همسایگی رو به سردی گراییده است. به گفته وی، نگاه عمیق‌تر به سبک زندگی‌‌ سنتی، ساده و بی آلایش روستاییان بیانگر این است که سادگی و سبک خاص زندگی آنان باعث گرمی روابط به ویژه در میان همسایگان بوده است.
موسوی ادامه می    دهد: هر چند در برخی آپارتمان‎‎ها و ساختمان‎‎های مسکونی امروزی نیز تا حدودی روابط همسایه‎‎ها مطلوب به نظر می‎‎رسد اما قطعا مانند گذشته نیست. به گفته موسوی، همسایه‌‌ها در فقر یا غنای فرهنگی محلّه نقش غیر قابل انکاری دارند و بر تأمین آرامش خیال، بهداشت روان یا احساس ناامنی و دغدغه‎‎های خاطر همدیگر تاثیر می‌گذارند.
وی می‌گوید: هر چند تغییر سبک زندگی و ماشینی شدن روابط همسایگی را کمرنگ کرده است ولی در همین خانه‎‎های کوچک هم می‌توان با محبت با همسایه‌‌ها ارتباط برقرار کرد و البته رسانه‎‎ها در تبیین روابط بین همسایگان می‎‎توانند نقش مهمی ایفا کنند.
این کارشناس اجتماعی عنوان می‌کند: لازم نیست مانند گذشته، دید و بازدیدهای همسایه‎ها در خانه‎‎های آن دوران انجام شود بلکه ریش سفیدان و ساکنان آپارتمان‎‎های کوچک نیز می‌توانند فرهنگ آپارتمان‎‎نشینی را غنا بخشند و باعث ارتباط بیشتر بین همسایه شوند.