گلایه پرنده کویری از استقبال سرد یزدی‌ها از پرواز
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اخبار یزدی ها( یزدی نیوز) هیات ورزش‌های هوایی استان از سال ۸۰ با فراز و نشیب‌هایی در استان فعالیت کرده اما نتیجه تلاش‌های این هیات تنها آموزش ۲۵۰ نفر است. در حالی که استان ظرفیت آموزش ۱۰۰ نفر در هر سال را دارد؛ این استقبال سرد نشانه بی‌علاقه بودن یزدی‌ها به پرواز و اوج گرفتن است. این رشته ورزشی تنها یک مربی آموزش دیده در استان دارد. «مهدی خبره‌دست» مربی رسمی تربیت بدنی در رشته پاراگلایدر، مربی‌گری را در شرایطی که هنوز مدرک آن را دریافت نکرده بود آغاز کرد و بعد از گذشت ۷سال از آموزش، موفق به دریافت مدرک مربی‌گری شده است. او که هر چند سال یکبار، قدم‌هایی را برای پیشرفت رشته پاراگلایدر در استان برداشته، دل خوشی از استقبال مردم از این رشته ورزشی ندارد و بارها در این راه احساس پوچی کرده است.در ادامه گفت‌وگوی روزنامه همشهری با مسئول کمیته ورزش‌های هوایی استان را می‌خوانید.
درباره ورزش‌های هوایی استان توضیح دهید. چند سایت پروازی در استان وجود دارد؟
پاراگلایدر و پاراموتور ورزش‌های هوایی استان است که در ۲ سایت و با بهترین اقلیم‌های مورد نیاز دنیا در حال آموزش است. یکی از این سایت‌ها در ۷ کیلومتری شمال شرق شهر یزد در جاده دربید و دیگری در بام تفت قرار دارد.
تاکنون چه تعداد متقاضی علاقه‌مند یزدی برای آموزش ورزش‌های هوایی اقدام کرده‌اند؟
هیات ورزش‌های هوایی استان از سال ۸۰ آموزش پاراگلایدر را آغاز کرد و در این سال‌ها با فراز و نشیب به فعالیت خود ادامه داد. نتیجه فعالیت‌های هیات آموزش ۲۵۰ نفر در طول این سال‌هاست، در حالی که هیات استان ظرفیت آموزش ۱۰۰ متقاضی در هر سال را دارد؛ این در حالی است که تنها ۱۵ نفر از آموزش‌دیدگان فعال هستند.
درباره مراحل آموزش توضیح دهید؟
آموزش پرواز با پاراگلایدر در استان در ۲ سطح مقدماتی و متوسط اجرا می‌شود. در مرحله مقدماتی هنرجو شیوه یک نشست و برخاست صحیح و ایمن را فرا می‌گیرد و در مرحله بعدی نیز تکنیک‌های شناوری را آموزش می‌بیند؛ اما مراحل دیگر آموزش نیاز به اقلیم‌های متفاوت دیگری دارد که باید در استان‌های دیگر تجربه شود. افراد بعد از ثبت نام و ارائه تست سلامت و تعهدنامه محضری درباره قبول خطرات احتمالی این ورزش، در اولین دوره کسب مهارت پرواز شرکت می‌کنند. این آموزش در ۱۳ جلسه با پرواز از سطح هموار زمین آغاز می‌شود و هر چه هنرجو مهارت بیشتری کسب کند، در ارتفاع بالاتری پرواز می‌کند. این مراحل آموزش در سایت اردشیر در جاده دربید انجام می‌شود. بعد از آنکه هنرجو برای پرواز در ارتفاع مناسب آماده شد، برای ادامه آموزش از ارتفاع ۴۰۰ متری سایت بام تفت پرواز می‌کند و بعد از انجام ۳ پرواز موفق در این سایت، موفق به دریافت گواهینامه سطح یک پاراگلایدر می‌شود.
هزینه‌های شرکت در این دوره‌‌ها را بیان کنید.
هزینه شرکت در دوره مقدماتی ۱/۵ میلیون و هزینه شرکت در دوره آموزشی بعدی نیز ۱/۸ میلیون تومان است.
آیا محدودیت سنی هم برای هنرجویان قائل هستید؟
بله، از نظر قانونی آموزش پرواز با پاراگلایدر باید از ۱۶سالگی آغاز شود، اما در مواقعی که هنرجویان از بلوغ سنی و فکری خوبی برخوردار هستند، ممکن است آموزش زودتر نیز آغاز شود.
برخی از افراد تمایلی به شرکت طولانی‌مدت در تمرین برای آموزش پرواز را ندارد اما دوست دارند به صورت تفریحی پرواز کنند، برای این افراد هم برنامه‌ای دارید؟
بله، پروازهای تفریحی همواره با خلبان و یک مسافر انجام می‌شود که البته به دلیل کمبود امکانات و نیرو چند سالی است که دیگر در استان اجرا نشده است. طرح یک روز آزمایشی برای پرواز هم برای آشنایی یک‌روزه افرادی که به این رشته ورزشی علاقه دارند، اجرا می‌شود. در این طرح افراد با پرداخت هزینه ۲۰۰هزار تومانی، با وسایل پرواز آشنا می‌شوند و در ارتفاع ۴تا5متر از زمین، پرواز می‌کنند و در صورت علاقه‌مندی به آموزش‌های حرفه‌ای روی می‌آورند.
راهکار شما برای تقویت ورزش‌های هوایی در استان چیست؟
مهم‌ترین رکن، فرهنگسازی است. مردم باید با این رشته ورزشی آشنا شوند اما آموزش‌های عمومی در خصوص این رشته بسیار کمرنگ و ضعیف است. ورزش‌های نوپایی چون ورزش‌های هوایی به حمایت بیشتری نیاز دارند. به دلیل استقبال ضعیف مردم از این رشته، بارها احساس پوچی و آموزش را رها کرده‌ام اما دوباره به دلیل علاقه بازگشته‌ام.
با این اوصاف، چطور شد که شما به این رشته علاقه‌مند شدید؟
من پرواز را حدود ۲۰ سال پیش از سازمان هواپیمایی کشور آموختم. آن موقع ۷۰ نفر در کشور پرواز می‌کردند که هیچ‌کدام مربی رسمی نبودند اما با پشتکار توانستم قبل از این‌که مربی باشم، برای آموزش هنرجویان یزدی انتخاب شوم. بارها در طول دوره پرواز تا حد مرگ رفتم و در شرایطی که این رشته ورزشی باید زیر نظر مربیان حرفه‌ای آموزش داده شود، من به تنهایی پرواز می‌کردم و اصلا علاقه‌ای به آموزش نداشتم. اما نیاز به داشتن هم پروازی من را به وادی آموزش کشاند و برای اولین گام به آموزش ۱۳۰نفر اقدام کردم و ۷ سال بعد از آموزش، موفق شدم که مدرک مربی‌گری دریافت کنم.
آیا خانواده هم از شما حمایت می‌کردند؟
نتیجه حضور ۲۰ساله من در این رشته ورزشی، تنها همراهی افراد محدودی از اعضای خانواده‌ام از جمله برادرم است. اوایل که وارد این رشته ورزشی شدم بسیاری مرا دیوانه خطاب می‌کردند اما گذر زمان باعث شد که این دیدگاه تغییر کند اما استقبال همچنان ضعیف است.
آیا رشته پاراگلایدر در همه استان‌های کشور مظلوم و مورد بی‌مهری است؟
دور بودن سایت‌های استان از کانون‌های جمعیتی باعث شده که مردم استان کمتر با این رشته ورزشی آشنا شوند اما در تهران به دلیل قرار گرفتن سایت‌ها در مجاورت شهر، استقبال به مراتب بهتر است.
بخش نظردهی بسته شده است..