درختان کهنسال یزد ژن‌های ماندگار اما سرگردان بین ادارات
معاون فنی اداره کل حفاظت محیط زیست استان یزد گفت: استان یزد یکی از استان‌های بیابانی کشور است که علی رغم شرایط سخت محیطی، تعداد قابل توجهی درختان کهنسال را دارد.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اخبار یزدی ها( یزدی نیوز) "حسن اکبری" با اشاره به نقش درختان در تولید اکسیژن، جذب دی اکسید کربن، تلطیف هوا، کنترل برخی از انواع آلودگی ها، جذب آب، کاهش فرسایش و ذرات معلق هوا و غیره، تاکید کرد: ارزش‌های درختان و فضای سبز بر کسی پوشیده نیست، اما زمانی که یک درخت به سن دیرزیستی(پیری) می‌رسد، ارزش‌های دیگری هم پیدا می‌کند که در تمام دنیا به آن توجه خاص می‌کنند و هرچه یک درخت پیرتر باشد، این ارزش‌ها بیشتر می شود.
وی افزود: در حقیقت درختان کهنسال، صاحب ژن‌هایی هستند که توان ماندگاری و مقاومت در برابر ناملایمات مختلف را داشته‌اند.
اکبری ادامه داد: این قبیل درختان در دوران زندگی خود که گاهی هزاران سال طول کشیده، انواع تنش‌های نامساعد محیطی، سرما و گرمای شدید و غیره را تحمل کرده و همچنان پایدار به زندگی خود ادامه می‌دهند و این همان ویژگی است که موجب شده در تمام دنیا این یادمان‌های زنده را قدر بدانند و حفاظت کنند.
این مقام مسئول تصریح کرد: استان یزد یکی از استان‌های بیابانی کشور است که علی رغم شرایط سخت محیطی، تعداد قابل توجهی درختان کهنسال دارد به طوری که در مطالعه دکتر کروری و همکارانش، بیش از ۳۸ درخت کهنسال در استان شناسایی شد که البته برخی از آنها مانند "پده هارونی" بعد از این مطالعه، در اثر وزش باد شدید، افتاده و از بین رفت.
به گفته وی، درختان کهنسال مانند هر موجود زنده پیر دیگری نیاز به مراقبت بیشتری دارند و گاهی این ژن‌های مقاوم و ماندگار در مقابل آسفالت شدن محوطه‌ی پیرامونشان، خشک شدن قنات‌های مجاور، تغییر کاربری اراضی اطراف و غیره تحملشان تمام شده و تسلیم مرگ می‌شوند.
وی افزود: این درختان گاهی نیز به خاطر پوسیدگی آوندهای چوبی تنه آنها و گاهی به خاطر صدمات قبلی ناشی از آتش سوزی و غیره رخت بر می‌بندند و با هزاران سال خاطره از فرهنگ‌های مختلف انسان‌هایی که با آنها زیسته‌اند، برای همیشه به تاریخ می‌پیوندند ولی این در حالی است که برخی از این ناملایمات را می توان با اندکی دخالت انسانی، مدیریت کرد و خداحافظی این یادمان‌های تاریخ را به تعویق انداخت.
اکبری اضافه کرد: با این حال، متاسفانه به غیر از درخت سرو ابرکوه که به عنوان اثر طبیعی ملی ثبت شده است، بقیه درختان کهنسال استان متولی مشخصی ندارند.
وی خاطرنشان کرد: البته گاهی برخی از فرمانداران ، مردم و غیره از روی دلسوزی، پیگیری‌های موردی پیرامون برخی درختان کهنسال را انجام می‌دهند که به ناچار برخی دستگاه‌های دولتی درگیر می‌شوند اما واقعاً به درستی مشخص نیست که مسئول حفاظت از این گنجینه‌های ژنی ارزشمند کیست؟
معاون فنی محیط زیست استان عنوان کرد: شاید اداراتی که کاشت درخت می‌کنند و روزها یا هفته‌ای را با نام درخت بزرگداشت می‌گیرند یا دستگاه‌های که نقش بین‌بخشی و هماهنگی میان ادارات مختلف را دارند یا دستگاه‌هایی که می‌توانند برنامه‌ریزی مناسبی برای بهره‌برداری از این درختان از طریق جذب توریست‌ها داشته باشند یا دستگاه‌های حافظ تنوع ژنی کشور و غیره می‌توانستند این کار روی زمین مانده را به سرانجام برسانند اما شاید خلاء قانونی یا شاید هم کمبود منابع مالی، دستاویزی برای کنار کشیدن این ادارات از قبول مسئولیت در مورد حفاظت از درختان کهنسال شده است.
بخش نظردهی بسته شده است..